Λίγες μέρες πριν τη σύνοδο κορυφής των χωρών του ευρώ εντείνονται οι πιέσεις προς την Ελλάδα για την εκπόνηση συγκεκριμένου προγράμματος αξιοποίησης (της πώλησης συμπεριλαμβανομένης) της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου, κατά τρόπον ώστε εντός της ερχόμενης πενταετίας να εισπράξει το ελληνικό κράτος ένα ποσό της τάξεως των 50 δις ευρώ.
Οι πιέσεις ασκήθηκαν χθες τόσο από τον οίκο Moody's, o οποίος άφησε να εννοηθεί ότι, αν το πρόγραμμα αυτό αρχίσει να υλοποιείται, ίσως αναβαθμίσει την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας, όσο και από τον Επίτροπο κ. Ολι Ρεν ο οποίος μιλώντας στην ευρωβουλή άφησε να εννοηθεί ότι αν δεν προωθηθεί το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων στην Ελλάδα, ίσως απαιτηθούν πρόσθετα μέτρα.
Η επαναφορά του θέματος των 50 δις ήταν λίγο - πολύ αναμενόμενη για τα ηγετικά κλιμάκια των Βρυξελλών που αμέσως μετά την επιστροφή των εκπροσώπων της τρόϊκας από την Αθήνα δεν έκρυψαν την ενόχλησή τους για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε το όλον ζήτημα η ελληνική κυβέρνηση.
Υψηλόβαθμος παράγων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής εξηγούσε προ ημερών στο «Βήμα» ότι ο τόνος της αντίδρασης της ελληνικής πλευράς, κυρίως δε του πρωθυπουργού κ. Γιώργου Παπανδρέου ο οποίος έσπευσε να ανακοινώσει ότι θα απαγορευθεί η πώληση κρατικής γης στην Ελλάδα, εξέπληξε δυσάρεστα τους κοινοτικούς εκπροσώπους οι οποίοι αισθάνθηκαν πως οι κυβερνητικοί παράγοντες άλλα λένε στις κατ' ιδίαν διαπραγματεύσεις και άλλα δημοσίως.
Ο ίδιος παράγων σημείωνε ότι κατόπιν τούτου οι σχέσεις των εμπειρογνωμόνων της τρόϊκας με τους Ελληνες συνομιλητές τους έχουν σε μεγάλο βαθμό διαρραγεί. Και αυτό διότι η είσπραξη των 50 δις εντός της ερχόμενης πενταετίας θεωρείται πλέον από τους κοινοτικούς εκ των ων ουκ άνευ για την επιστροφή της Ελλάδας στις χρηματαγορές. Το κατέστησε άλλωστε σαφές ο πρόεδρος του Eurogroup κ Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ, κατά τη διάρκεια συνέντευξης που παραχώρησε λίγο μετά το πέρας των εργασιών του τελευταίου Συμβουλίου, αλλά και η ίδια η Επιτροπή δίδοντας στη δημοσιότητα το κείμενο της τελευταίας αναθεώρησης του μνημονίου.
Ο λόγος για τον οποίο τα 50 δις εκτιμώνται εκ των ων ουκ άνευ είναι διότι λίγο πολύ θεωρείται βέβαιο πως ο νέος, μόνιμος, ευρωμηχανισμός για την αντιμετώπιση των οικονομικών κρίσεων, που καλώς εχόντων των πραγμάτων θα τεθεί σε ισχύ το 2013, θα προβλέπει, (σε αντίθεση με τους υπάρχοντες), ότι το κόστος διάσωσης μιας χώρας του ευρώ θα το αναλαμβάνουν στο μέλλον όχι μόνο οι κρατικοί κορβανάδες των άλλων χωρών του ευρώ αλλά, κατά περίπτωση, και οι ιδιώτες κάτοχοι των κρατικών ομολόγων της διασωζόμενης χώρας.
Με άλλα λόγια, ενώ ως το 2013 οι κάτοχοι των ομολόγων μιας χώρας του ευρώ θα γνωρίζουν ότι κινδυνεύουν να μείνουν απλήρωτοι μόνο στην -μάλλον απίθανη- περίπτωση που η χώρα αυτή κηρύξει γενική στάση πληρωμών, από το 2013 και μετά θα γνωρίζουν ότι ενδέχεται να χάσουν χρήματα ακόμη και αν η χώρα αυτή δεν οδηγηθεί σε γενική στάση πληρωμών. Και αυτό διότι από το 2013 και μετά, για τις χώρες που θα προσφεύγουν στον μόνιμο ευρωμηχανισμό θα αποφασίζεται κατά περίπτωση ποιοι και πώς θα αναλαμβάνουν το κόστος της διάσωσής τους. Και βέβαια για έναν ομολογιούχο δεν υπάρχει χειρότερο ενδεχόμενο από το -παρά τη θέλησή του- «κούρεμα» της αξίας των ομολόγων που κατέχει.
Για να μην έχουν λοιπόν οι μελλοντικοί κάτοχοι των ελληνικών κρατικών ομολόγων τον φόβο ότι κάποια στιγμή θα χάσουν χρήματα, η άποψη των ιθυνόντων της Επιτροπής είναι ότι σκόπιμο θα ήταν να συγκεντρώσει η Ελλάδα το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 50 δις ευρώ, ικανό ωστόσο να καθησυχάσει τις φοβίες των αγορών. Στην αντίθετη περίπτωση οι ιδιώτες επενδυτές θα αρνούνται πεισματικά να πιάσουν στα χέρια τους τα ελληνικά ομόλογα, φοβούμενοι μήπως κάποια στιγμή κάψουν τα δάκτυλά τους.
Εν τω μεταξύ από γερμανικής πλευράς καθίσταται σαφές ότι όσο περισσότερες δεσμεύσεις προς την κατεύθυνση της μόνιμης δημοσιονομικής εξυγίανσης λάβουν οι άλλες χώρες του ευρώ, τόσο βαθύτερα είναι διατεθειμένο να βάλει «το χέρι στην τσέπη» το Βερολίνο για την ενίσχυση των πόρων και των δυνατοτήτων του μόνιμου ευρωμηχανισμού. Η γερμανίδα καγκελάριος κυρία Αγκελα Μέρκελ δήλωσε το σαββατοκύριακο ότι, αν τεθεί το ζήτημα της μείωσης των επιτοκίων δανεισμού για την Ιρλανδία και την Ελλάδα, θα συζητηθεί, υπενθυμίζοντας όμως παράλληλα ότι στην ΕΕ κάθε «πάρε» αντισταθμίζεται από ένα «δώσε».
Με άλλα λόγια η γερμανίδα καγκελάριος κατέστησε σαφές αυτό που λίγο πολύ οι πάντες γνωρίζουν εδώ και καιρό: δηλαδή ότι ο βασικός στόχος της κυρίας Μέρκελ είναι να πείσει τη γερμανική κοινή γνώμη (και την Μπιλντ) ότι ναι μεν η Γερμανία θα πληρώσει για άλλες χώρες του ευρώ, πλην όμως οι χώρες αυτές, θέλοντας και μη, θα βαδίζουν πλέον στην οδό της υποχρεωτικής δημοσιονομικής αυτοσυγκράτησης. TO BHMA
