Ο κ. Παπανδρέου και ο κ. Παπακωνσταντίνου εξασφάλισαν το «πακέτο» χρηματοδοτικής στήριξης 110 δισ., κάνοντας δύο σοβαρά λάθη εκτίμησης. Πρώτον, θεώρησαν ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να εφαρμόσει μία πολιτική που όπως αποδεικνύεται δημιουργεί ένα φαύλο κύκλο ύφεσης, ελλειμμάτων και νέων μέτρων. Δεύτερον, εκτίμησαν πως θα μπορούσαν να δημιουργηθούν τα πλεονάσματα που είναι αναγκαία για τη χρηματοδότηση του δημόσιου χρέους αμέσως μετά..
τη λήξη της τριετούς περιόδου χρηματοδοτικής στήριξης.
Έχει γίνει σε όλους φανερό ότι η πολιτική του μνημονίου δημιουργεί δραματικά οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα και πως είναι πρακτικά αδύνατο να βρούμε τα 50-70 δισ. ευρώ που
χρειαζόμαστε σε ετήσια βάση από το 2013 και πέρα για να χρηματοδοτήσουμε το δημόσιο χρέος.
Το παιχνίδι χάθηκε για την Ελλάδα επειδή ο κ. Παπανδρέου δεν διαπραγματεύθηκε σαν απαιτητικός εταίρος, όπως είναι βέβαιο πως θα έκαναν ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και ο Κώστας Σημίτης, αλλά σαν πανικόβλητος υπερχρεωμένος δανειολήπτης.
Σαν να μην έφτανε αυτό, άφησε τη διαπραγμάτευση στα χέρια του άπειρου κ. Παπακωνσταντίνου, ο οποίος είπε σε όλα «ναι», εξασφαλίζοντας ενδεχομένως μια καλή διεθνή καριέρα αμέσως μετά την απομάκρυνσή του από το υπουργείο Οικονομικών. city Press
