Πώς να κρυφτείς απ’ τα παιδιά, έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα ...

Τα παιδιά τα ήξεραν όλα στο χθεσινό ντιμπέιτ με τους υποψηφίους δημάρχους Τρικκκαίων. Γνωρίζουν την πραγματικότητα στην πόλη μας. Γνωρίζουν ότι άλλη πόλη θέλουμε και άλλη τελικά έχουμε. Ξέρουν καλύτερα από εμάς, τις αδυναμίες της, γιατί τη ζουν την πόλη. Δεν τη διασχίζουν… καβάλα στο αυτοκίνητο, αλλά την περπατούν. Τα παιδιά περπατούν ή καλύτερα τρέχουν στους δρόμους της για να προλάβουν από το σπίτι στο σχολείο και από το σχολείο στο φροντιστήριο. Τα παιδιά κινούνται κυρίως με το ποδήλατο κινδυνεύοντας, ελλείψει ποδηλατοδρόμων, από τους πάντα βιαστικούς, οδηγούς. Τα παιδιά θέλουν να παίξουν, να ...
αθληθούν, να ψυχαγωγηθούν. Τα παιδιά θέλουν ένα καθαρό ποτάμι. Τα παιδιά θέλουν καλύτερα σχολεία, με βιβλιοθήκες, με γυμναστήρια, με αίθουσες εκδηλώσεων.
Τα παιδιά θέλουν μία πόλη καλύτερη από εκείνη που φροντίζουμε να τους δίνουμε, εμείς, οι γονείς τους, αλλά που να τη βρουν;
…Και επειδή, τελικά δεν τη βρίσκουν έχουν «ψυλλιαστεί» ότι στην «τελική», εκείνο που μετρά σήμερα δεν είναι αυτά που λένε οι υποψήφιοι αλλά αυτά που κάνουν στη συνέχεια, όταν εκλεγούν κι για αυτό δεν τους παίρνουν και πολύ στα… σοβαρά. Όχι τους συγκεκριμένους, υποψηφίους ή γενικά τους πολιτικούς, αλλά όλους μας. Όλους όσοι αρθρώνουμε δημόσιο λόγο.
Την πολιτική «την έχουν γραμμένη». Στην πραγματικότητα όμως αποστρέφονται τους πολιτικούς, με τα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα». Κατά τα άλλα, η στάση τους είναι βαθειά πολιτική, αφού ασκούν κριτική, απορρίπτουν κοινωνικά μοντέλα και ονειρεύονται έναν καλύτερο κόσμο. Μια πιο ανθρώπινη πόλη.
Το απέδειξαν χθες σε μία μοναδική (για την ώρα) εξαίρεση της ανιαρής κατά τα άλλα, προεκλογικής περιόδου.
Ως την επόμενη εξαίρεση, ας κρατήσουν οι (προεκλογικοί) χοροί… (ερευνα)