Ένταση προκλήθηκε στην Γενική Συνέλευση κατά την ομιλία του κ. Σακελλαρίου, όταν αναφέρθηκε στην προηγούμενη Διοίκηση (2007 – 2010). Δυστυχώς αγαπητοί μέτοχοι αυτή η σταθερή ανοδική πορεία του ΚΕΝΑΚΑΠ διακόπηκε το 2007 με την ανάληψη της ευθύνης διοίκησης της εταιρείας από το τότε νεοεκλεγέν ΔΣ. Το ΚΕΝΑΚΑΠ ΑΕ έκτοτε αντί στηριζόμενο στα μέχρι τότε επιτεύγματά του να πάει την υπόθεση ανάπτυξη ένα βήμα πιο πέρα, «βούλιαξε» και «τελμάτωσε» λόγω της μικροπολιτικής αντίληψης των
ιθυνόντων αλλά και της μεγάλης άγνοιας των διοικούντων για τα ζητήματα της ολοκληρωμένης ανάπτυξης που επέδειξαν.
Δύο είναι κατά την άποψή μου τα ατοπήματα εκείνης της διακυβέρνησης, τα οποία πρέπει να γίνουν αντιληπτά από όλους μας για να μην γίνουν ποτέ ξανά τα ίδια λάθη:
1. Η για πρώτη φορά μονοκομματική σύνθεση του ΔΣ του ΚΕΝΑΚΑΠ από της ίδρυσής του. Με πρωτοφανή αλαζονεία οι τότε επικεφαλής αύξησαν τις θέσεις του ΔΣ από 9 σε 13 για να «βολέψουν» όλους όσους χωρούσαν, που κατά σύμπτωση προέρχονταν όλοι από ένα κομματικό χώρο, κάτι που δεν είχε ξανασυμβεί ποτέ στο παρελθόν στην εταιρεία, Η πολιτική αυτή επιλογή «αποκλεισμού» που εφάρμοσαν για πρώτη φορά ενστάλαξε το μικρόβιο του κομματισμού στην διοίκηση της εταιρείας, και πολύ λογικά έσπειρε αμφιβολίες για την διαφάνεια στον τρόπο διοίκησης της εταιρείας από το άλλο μισό αποκλεισμένο κομμάτι της κοινωνίας,
2. Η τότε διοίκηση παρέλαβε το ΚΕΝΑΚΑΠ στην πλέον γόνιμη φάση της λειτουργίας του, αφού μέσα από τα εξασφαλισμένα προγράμματα του 3ου ΚΠΣ που υλοποιούσε τότε, είχε εξασφαλισμένη την βιωσιμότητα της έως 30 Ιουνίου του 2009 για συνολικά 48 εργαζόμενους. Αφού εξεδίωξαν μετά από 15 χρόνια τον τότε Δ/ντή που κατά κοινή ομολογία όλων είχε εργαστεί σκληρά για την ανάπτυξη των δραστηριοτήτων της εταιρείας και της αναγνώρισής της ως μιας από τις 10 καλύτερες αναπτυξιακές εταιρείες της χώρας, επέβαλλαν το ίδιο κομματικό σύστημα διεύθυνσης στην εταιρεία απαξιώνοντας στελέχη και προσωπικό, καλλιεργώντας κλίμα «εργασιακού φασισμού», το οποίο λειτούργησε «αγκυλωτικά» και διαχωριστικά σε «ημέτερους και μη» σε όλα τα επίπεδα διοίκησης. Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής της να μας παραδίδει σήμερα μια εταιρεία χρεωμένη, εν πολλοίς ανυπόληπτη από την συρρίκνωση των δραστηριοτήτων της, με μόλις 12 εργαζόμενους, εκ των οποίων οι μισοί είναι απλήρωτοι και ορισμένοι από αυτούς εξόσον γνωρίζω να έχουν υποβάλλει καταγγελίες στην επιθεώρηση εργασίας για μη καταβολή δεδουλευμένων…»
Ο κ. Σακελλαρίου ανέφερε ακόμη πως οι οφειλές του ΚΕΝΑΚΑΠ δεν είναι μόνο οι εργαζόμενοι αλλά και άλλες.
Αντέδρασε έντονα ο κ. Κουφοχρήστος
Ο κ. Κουφοχρήστος αντέδρασε έντονα στα λεγόμενα Σακελλαρίου λέγοντας πως η Γενική Συνέλευση δεν έχει απολογιστικό χαρακτήρα αλλά και ούτε θα πρέπει να σχηματιστεί η εντύπωση ότι το ΚΕΝΑΚΑΠ είναι μαγαζί της Καλαμπάκας.
Παρενέβησαν και άλλοι όπου τελικά προσπάθησαν να ηρεμήσουν τα πνεύματα και να συνεχιστεί η διαδικασία.
Ο κ. Κουφοχρήστος αντέδρασε και με την πρόταση του κ. Σακελλαρίου για την σύνθεση του νέου δ.σ.Ερευνα
ιθυνόντων αλλά και της μεγάλης άγνοιας των διοικούντων για τα ζητήματα της ολοκληρωμένης ανάπτυξης που επέδειξαν.
Δύο είναι κατά την άποψή μου τα ατοπήματα εκείνης της διακυβέρνησης, τα οποία πρέπει να γίνουν αντιληπτά από όλους μας για να μην γίνουν ποτέ ξανά τα ίδια λάθη:
1. Η για πρώτη φορά μονοκομματική σύνθεση του ΔΣ του ΚΕΝΑΚΑΠ από της ίδρυσής του. Με πρωτοφανή αλαζονεία οι τότε επικεφαλής αύξησαν τις θέσεις του ΔΣ από 9 σε 13 για να «βολέψουν» όλους όσους χωρούσαν, που κατά σύμπτωση προέρχονταν όλοι από ένα κομματικό χώρο, κάτι που δεν είχε ξανασυμβεί ποτέ στο παρελθόν στην εταιρεία, Η πολιτική αυτή επιλογή «αποκλεισμού» που εφάρμοσαν για πρώτη φορά ενστάλαξε το μικρόβιο του κομματισμού στην διοίκηση της εταιρείας, και πολύ λογικά έσπειρε αμφιβολίες για την διαφάνεια στον τρόπο διοίκησης της εταιρείας από το άλλο μισό αποκλεισμένο κομμάτι της κοινωνίας,
2. Η τότε διοίκηση παρέλαβε το ΚΕΝΑΚΑΠ στην πλέον γόνιμη φάση της λειτουργίας του, αφού μέσα από τα εξασφαλισμένα προγράμματα του 3ου ΚΠΣ που υλοποιούσε τότε, είχε εξασφαλισμένη την βιωσιμότητα της έως 30 Ιουνίου του 2009 για συνολικά 48 εργαζόμενους. Αφού εξεδίωξαν μετά από 15 χρόνια τον τότε Δ/ντή που κατά κοινή ομολογία όλων είχε εργαστεί σκληρά για την ανάπτυξη των δραστηριοτήτων της εταιρείας και της αναγνώρισής της ως μιας από τις 10 καλύτερες αναπτυξιακές εταιρείες της χώρας, επέβαλλαν το ίδιο κομματικό σύστημα διεύθυνσης στην εταιρεία απαξιώνοντας στελέχη και προσωπικό, καλλιεργώντας κλίμα «εργασιακού φασισμού», το οποίο λειτούργησε «αγκυλωτικά» και διαχωριστικά σε «ημέτερους και μη» σε όλα τα επίπεδα διοίκησης. Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής της να μας παραδίδει σήμερα μια εταιρεία χρεωμένη, εν πολλοίς ανυπόληπτη από την συρρίκνωση των δραστηριοτήτων της, με μόλις 12 εργαζόμενους, εκ των οποίων οι μισοί είναι απλήρωτοι και ορισμένοι από αυτούς εξόσον γνωρίζω να έχουν υποβάλλει καταγγελίες στην επιθεώρηση εργασίας για μη καταβολή δεδουλευμένων…»
Ο κ. Σακελλαρίου ανέφερε ακόμη πως οι οφειλές του ΚΕΝΑΚΑΠ δεν είναι μόνο οι εργαζόμενοι αλλά και άλλες.
Αντέδρασε έντονα ο κ. Κουφοχρήστος
Ο κ. Κουφοχρήστος αντέδρασε έντονα στα λεγόμενα Σακελλαρίου λέγοντας πως η Γενική Συνέλευση δεν έχει απολογιστικό χαρακτήρα αλλά και ούτε θα πρέπει να σχηματιστεί η εντύπωση ότι το ΚΕΝΑΚΑΠ είναι μαγαζί της Καλαμπάκας.
Παρενέβησαν και άλλοι όπου τελικά προσπάθησαν να ηρεμήσουν τα πνεύματα και να συνεχιστεί η διαδικασία.
Ο κ. Κουφοχρήστος αντέδρασε και με την πρόταση του κ. Σακελλαρίου για την σύνθεση του νέου δ.σ.Ερευνα
