Ειδικότερα, το Εφετείο έκρινε άκυρη την καταγγελία συμβάσεως εργασίας που είχε κάνει Τράπεζα και έκανε δεκτά τα αιτήματα τραπεζοϋπαλλήλου και υποχρεώθηκε η Τράπεζα να καταβάλει μισθούς υπερημερίας.
Αντίθετα, το Εφετείο απέρριψε τα αιτήματα του εργαζομένου να αποδέχεται η Τράπεζα την
εργασία του, να τον απασχολεί στην εργασία την οποία προσέφερε και στη θέση που είχε πριν την απόλυσή του ή σε παρεμφερή ή ομοειδή θέση.
Αναλυτικότερα, η εφετειακή απόφαση έκρινε ότι η αγωγή του εργαζομένου ήταν μη νόμιμη κατά τα τελευταία εν λόγω αιτήματα (να αποδέχεται την εργασία του, κ.λπ.) γιατί δεν γινόταν επίκληση περιστατικών που να θα καθιστούσαν καταχρηστική την άρνηση της Τράπεζας να υλοποιήσει τα αιτήματα του εργαζομένου τα οποία απερρίφθησαν.
Οι κ. Τέντες και Αθηναίος ενώπιον της Ολομέλεια του Αρείου Πάγου υποστήριξαν ότι οι εργοδότες δεν είναι υποχρεωμένοι να επαναπροσλάβουν τον απολυθέντα, εκτός εάν η απόλυση του κριθεί καταχρηστική από τα δικαστήρια.
Η υπόθεση απασχόλησε την Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου ως ζήτημα γενικότερου ενδιαφέροντος.
Η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου επιφυλάχθηκε να εκδώσει την απόφασή της.
ΠΗΓΗ: AΠΕ - ΜΠΕ
