δημοσίου χρέους κάτω του 60% του ΑΕΠ έως το 2035.
Η αρθρογράφος Μαρί ντε Βερζές συμπεραίνει ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατο, καθώς για να επιτευχθεί αυτό η Ελλάδα θα πρέπει κάθε χρόνο να αποδεσμεύει ένα πρωτογενές πλεόνασμα της τάξεως του 6% του ΑΕΠ.
Επισημαίνει μάλιστα πως η μόνη γνωστή περίπτωση χώρας του ΟΟΣΑ με τέτοια πλεονάσματα είναι η Νορβηγία χάρη στα εισοδήματα από τις πετρελαϊκές δραστηριότητες.
Στις περικοπές των μισθών και την αύξηση των φόρων βλέπει τις αρνητικές συνέπειες για την ανάπτυξη, σημειώνοντας πως η Ελλάδα δεν θα είναι πλέον να υπολογίζει ούτε στην προοπτική της υποτίμησης, ούτως ώστε να δώσει έναυσμα στις εξαγωγές της.
Μπορεί να περιορίζεται το έλλειμμα, αλλά το χρέος της χώρας, όπως παρατήρησε, αυξάνεται, αγγίζοντας μάλιστα το 150% του ΑΕΠ, ποσοστό που αποτελεί ρεκόρ στους κόλπους της Ευρωζώνης.
Στην αγορά μάλιστα CDS, κατά τον Ζαν Φρανσουά Ρομπέν, αναλυτή της Natixis, η Ελλάδα θεωρείται πιο επικίνδυνη και από το Ιράκ, αξιολόγηση που είναι παράλογη. Ωστόσο οι επενδυτές είτε υπερβάλλουν είτε όχι, εφ' όσον τα επιτόκια παραμείνουν στις σημερινές τους τιμές, εκτιμούν ότι η κατάσταση δεν είναι βιώσιμη.
Στο άρθρο επισημαίνεται ο εντυπωσιακός ρυθμός με τον οποίο η κυβέρνηση προχωρά σε μεταρρυθμίσεις, μειώνοντας το δημοσιονομικό έλλειμμα κατά 6 ποσοστιαίες μονάδες εντός ενός έτους και αποφάσισε να προχωρήσει ένα πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων ύψους 50 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Χαρακτηρίζει το στόχο της Ελλάδας ως εξαιρετικά φιλόδοξο, σημειώνοντας πως ορισμένοι αναλυτές αμφιβάλλουν επ' αυτού. Σε περίπτωση όμως που τον πετύχει, τότε, όπως σημειώνει, θα είναι σε θέση να αποφύγει την επιβολή νέων φορολογικών αυξήσεων, που με τη σειρά τους θα αποδυνάμωναν επιπλέον την ανάπτυξη.
Στο άρθρο καταλήγει επισημαίνοντας ότι αποτελεί "επείγουσα ανάγκη για όλους, η Ελλάδα να τα καταφέρει", διότι, όπως σημειώνει, σε περίπτωση που παραδεχόταν ότι αδυνατεί να αποπληρώσει το χρέος της, αυτό θα αποτελούσε ένα επικίνδυνο προηγούμενο.Νews247
